Verslag - Nicole van Hoeve over haar C-examen in de CKB Theaterzaal

Op vrijdag 20 april deed Nicole van Hoeve haar C-examen Piano Lichte Muziek in de vorm van een theaterconcert in de CKB Theaterzaal. Hier haar verslag.

Vrijdag 20 april was het eindelijk zo ver. Na maanden voorbereiden mocht ik laten horen wat ik de afgelopen acht jaar heb opgebouwd. Op deze avond heb ik een van mijn grootste muzikale doelen bereikt: een C-examen spelen in de vorm van een eigen theaterconcert.
Dat mijn theaterconcert werd beoordeeld met een 10 én bijzondere onderscheiding maakt het alleen nog maar mooier, al was het verloop van het examen op zichzelf al een hele prijs en iets wat ik nooit zal vergeten.

De maanden voorafgaand aan het examen heb ik muzikanten om me heen verzameld die enorm zouden bijdragen aan deze avond, met sommigen speelde ik al 7 jaar samen en met anderen pas 2 jaar. Samen met mijn docent Erwin Leijs heb ik de nummers uitgekozen die ik zou gaan spelen en er een mooi programma van gemaakt. Toen was het vooral veel oefenen, ook met publiek erbij! Ik wou namelijk dat ik zo min mogelijk last zou hebben van zenuwen tijdens het examen zodat ik zo goed mogelijk kon presteren, dit heb ik geoefend door bijvoorbeeld mee te doen aan de voorronde van het KNA-concours dat ook wel wat spanning met zich mee bracht.

Een paar weken van tevoren begon ik mijn presentatie in elkaar te zetten en die ook in de theaterzaal te oefenen. Na alle voorbereidingen was er de dag zelf ook nog een doorloop, die achteraf best zwaar viel door de hitte en spanning die de dag met zich meebracht. Maar toen ik ’s avonds op 20 april terug in het CKB kwam, viel alles op zijn plek en ik was voor het eerst helemaal niet zenuwachtig. Voordat ik voor het eerste nummer op zou komen stond ik nog achter de theaterzaal met de andere muzikanten, ik haalde nog een keer diep adem en dacht: dit is mijn avond en ik ben er klaar voor.

Tijdens het spelen heb ik enorm plezier beleefd en de avond heel bewust meegemaakt, toch was het naar mijn mening veel te snel voorbijgegaan. Na afloop wist ik wel dat het goed was gegaan, maar nog niet hoe goed. Toen kwamen de verlossende woorden van Cees Meijer en wat was ik trots.

Bekijk ook de foto's op onze Facebookpagina.